Antoine Mizauld — Antonio Mizauld Antonio Mizauld ou encore Antoine Mizauld, Antoninus Mizaldus, (Montluçon, 1510 Paris, 1578), astrologue et médecin français Sommaire 1 Médecin et astrologue 2 Recherches scientifiques 3 … Wikipédia en Français
Antoninus Mizaldus — Antonio Mizauld Antonio Mizauld ou encore Antoine Mizauld, Antoninus Mizaldus, (Montluçon, 1510 Paris, 1578), astrologue et médecin français Sommaire 1 Médecin et astrologue 2 Recherches scientifiques 3 … Wikipédia en Français
Antonio Mizaldo — Antonio Mizauld Antonio Mizauld ou encore Antoine Mizauld, Antoninus Mizaldus, (Montluçon, 1510 Paris, 1578), astrologue et médecin français Sommaire 1 Médecin et astrologue 2 Recherches scientifiques 3 … Wikipédia en Français
Antonio Mizauld — (ou encore Antoine Mizauld ou Antoninus Mizaldus) est un astrologue et médecin français, né à Montluçon en 1510 et mort à Paris en 1578. Sommaire 1 Médecin et astrologue 2 Recherches scientifiques 3 Curiosit … Wikipédia en Français
1572 en science — Années : 1569 1570 1571 1572 1573 1574 1575 Décennies : 1540 1550 1560 1570 1580 1590 1600 Siècles : XVe siècle XVIe siècle … Wikipédia en Français
AEOLUS — I. AEOLUS Hellenis fil. qui ventorum rationem invenisse dicitur, ut tradit Plin. l. 7. c. 56. Ab aliis tamen alius existimatur, quibus magis accedo. Tres enim fuerunt Aeoli, unus qui in insulis a se denominatis regnavit, atque ex earum fumo… … Hofmann J. Lexicon universale
BRIAREUS — Gigas, Aetheris, Titanis, vel Caeli et terrae filius. Hunc Homerus ait Iliad. 1. v. 403. a superis quidem Briareum dictum fuisse, ab hominibus vero Aegaeona: Ο῝ν Βριαρέων καλέουςι ςθεοὶ, ἄνδρες δέ τε πάντες Α᾿ιγαίωνα. Hic cum ceteris Gigantibus… … Hofmann J. Lexicon universale
CARYSTUS vel CARYSTOS — Caristo etiam hodie, teste Sophianô, urbs Euboeae litoralis in ora australi, una e Cycladibus, varii marmoris ferax. Seneca in Troadibus,Actu 3. v. 836. Ferax varii lapidis Carystos. Hinc Carystaeus, Ovid. Fast. l. 3. v. 282. Quaque Carystaeis… … Hofmann J. Lexicon universale
MANTELA — proprie Χειρόμακτρον, h. e. manualis tela, quâ manus tergebantur; aliter Mantele, apud Treb. Pollionem, in Gallienis, c. 16. Mantelibus aureis semper stravit: et Mantelum, per generis enallagen. Virg. Aen. l. 1. v. 706. tonsisque ferunt mantelia… … Hofmann J. Lexicon universale